Wee Viraporn | วีร์ วีรพร

Panasonic LX3

อยากเขียนถึงกล้องคอมแพคตัวใหม่ล่าสุดในครอบครอง คือ Panasonic LX3 อย่างตั้งใจสักครั้ง เพราะไม่เคยซื้อกล้องดิจิทัลคอมแพคแล้วรู้สึกถูกใจขนาดนี้มาก่อน แต่อย่าหวังว่าจะอ่านเอารีวิวอย่างจริงจังอะไรมากมาย เพราะสามารถหาอ่านได้จากสำนักที่น่าเชื่อถือหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็น DPReview, PhotgraphyBLOG หรือข้อคิดจากการใช้งานจริงที่นี่ และเท่าที่รู้ มีเพื่อนๆ รอบตัวซื้อกล้องนี้ไปแล้วถึงสามคน หนึ่งในนั้นก็ได้เขียนรีวิวไว้แล้ว ดังนั้น ผมจะเขียนในรูปแบบกึ่งบันทึก กึ่งแสดงความคิดเห็น ตามประสาคนชอบถ่ายภาพและนิยม gadget เท่านั้น

เมื่อปลายปี 2548 ตอนที่ตั้งใจจะปลดระวาง Nikon Coolpix 995 ซึ่งใช้เป็นกล้องตัวรอง คู่กับ Nikon D70 ตั้งใจไว้ว่าอยากได้กล้องที่เล็กลงกว่าเดิม มีจำนวนพิกเซลมากกว่าเดิม มีเลนส์มุมกว้างกว่าเดิม โดยยังคงมีการปรับตั้งได้ทุกอย่าง ทั้ง P, S, A, M, แมนวลโฟกัส, ถ่าย RAW ได้ ผลก็คือได้ LX1 มา โดยเป็นกล้องยี่ห้อ Panasonic ตัวแรกที่ซื้อมาใช้งาน ทั้งที่มีข้อจำกัดที่ทุกคนทราบคือนอยส์เยอะเกินงามไปมาก จนพลาดความเป็น “คอมแพคในฝัน” ไปอย่างน่าเสียดาย แต่ความหล่อแบบคลาสสิก บวกกับความสนุกในการใช้งาน ทำให้เป็นกล้องที่ถูกหยิบมาใช้บ่อยๆ ในวันที่แสงดี และได้บันทึกภาพประทับใจในช่วงต่างๆ ของชีวิตไว้หลายช็อตด้วยกัน

ในปีถัดมา เมื่อได้ทราบข่าวการประกาศตัว LX2 ความหวังว่าจุดอ่อนอันไม่น่าให้อภัยจะได้รับการแก้ไข ทำให้ได้ไปลองทดสอบ LX2 vs LX1 ที่ร้านกล้อง ด้วยการยิงเทียบกันช็อตต่อช็อต ทุก ISO จนได้ข้อสรุปว่าการปรับปรุงด้าน user interface และการควบคุม ทำได้น่าพอใจ แต่คุณภาพของภาพที่ได้ยังไม่ได้ดีขึ้นจากเดิมมากพอที่จะยอมเสียเงินซื้อ หลังจากนั้น ข่าวคราวของกล้องตระกูล LX ก็เงียบหายไป ทำให้สงสัยว่า Panasonic จะถอดใจ เลิกพัฒนาไปแล้ว แต่ถึงกระนั้นก็ยังเห็นผู้รักการถ่ายภาพอย่างจริงจัง ใช้ LX2 ในที่ต่างๆ อยู่เป็นครั้งคราว

กระทั่งเมื่อกลางปี 2551 ที่ผ่านมา เมื่อ Panasonic ประกาศตัว LX3 พร้อมสเปคที่ “ได้ใจ” มากๆ ในการสวนกระแสความเชื่อสาธารณะและความนิยมในตลาด ได้แก่

• พิกเซลไม่มากกว่ารุ่นที่แล้ว คงไว้ที่ 10 ล้าน
• ใช้เซนเซอร์ขนาดใหญ่กว่าเดิม (เล็กน้อย) และใหญ่กว่ากล้องคอมแพคทั่วไป
• เลนส์ช่วงซูมสั้นลง จาก 4x ที่ 28-112 เป็น 24-60 แต่ได้ความสว่างที่ f/2.0-2.8 มาแทน

ทั้งหมดนี้แลกมาเพื่อคุณภาพของภาพที่ดีขึ้น ถือเป็นการตัดสินใจที่น่าปรบมือให้ เพราะแม้แต่ค่ายกล้องเก่าแก่ก็ยังไม่กล้าทำอะไรแบบนี้ ลองอ่านบทสัมภาษณ์ของทีมผู้พัฒนาดูได้ครับ เมื่อรวมกับของแต่งที่เพิ่มความหล่อและประโยชน์ใช้สอย ยิ่งทำน่าใช้ขึ้นอีกมากโข

ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะกลั้นใจรอไปก่อน ทั้งๆ ที่ไปลองหน้าร้านแล้วประทับใจ เพราะกำลังตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินซื้อ Nikon D700 แต่เหมือนฟ้าจะดลใจ เมื่อได้ไปร่วมกิจกรรมกับ workshop และการบรรยายของ Vince Frost และ Javin Mo ใน Bangkok Design Festival แล้วพบว่านักออกแบบทั้งสองคนใช้ LX2 (ในกรณีของ Frost นั้ันใช้ Leica D-Lux 3 ซึ่งเป็นคู่แฝดกัน) ยิ่งทำให้ต้านกิเลสของตนไม่อยู่ ออกไปซื้อมาไว้ในครอบครองในที่สุด

จากการใช้งานมาประมาณ 6 สัปดาห์ พิจารณาจาก LX3 wish list ที่เคยเขียนไว้บน blog เก่าของตัวเองแล้ว สรุปได้ว่า

ข้อดีที่อยากชื่นชม

• คุณภาพของภาพในที่แสงน้อย ดีขึ้นจาก LX1, 2 อย่างเห็นได้ชัด
• หวังผลภาพที่ใช้งานได้ถึง ISO 800
• เลนส์มุมกว้าง 24mm ในทุก aspect ratio ต่างจาก LX1, 2 ที่ได้มุมกว้าง 28mm ที่ 16:9 เท่านั้น
• มีการแก้ distortion ในตัวกล้อง ทำให้ภาพที่ 24mm เบี้ยวน้อยกว่าที่คิดมากเมื่อถ่าย JPEG
• ความสว่างที่ f/2.0-2.8 ทำให้ใช้ความไวแสงได้ต่ำกว่ากล้องตัวอื่นในระดับเดียวกัน เมื่อบวกกับระบบกันสั่น และความสามารถของเซนเซอร์ ทำให้มีโอกาสในการได้ภาพที่ใช้การได้สูงขึ้นมาก
• ถ่ายมาโครได้ใกล้กว่าเดิม
• จอภาพมีความละเอียดสูง (แต่… ดูข้อเสีย)
• การควบคุมปรับตั้งอย่างรวดเร็วด้วย joystick ทำได้ดีกว่ารุ่นก่อน ใช้งานสะดวกมาก
• ระบบการเลือกจุดโฟกัสด้วยการกดปุ่มเฉพาะมีการวางตำแหน่งไว้อย่างเหมาะสม
• การปรับ Film Mode ทำให้เลือกลักษณะของสีที่ถูกใจได้สะดวก และ customize เพิ่มเติมได้อย่างละเอียดมาก
• Multi Film ทำให้กดชัตเตอร์ครั้งเดียว ได้ภาพที่มี film mode ต่างกันได้ถึง 3 แบบ
• Dynamic B&W Film Mode ให้ภาพขาวดำที่มีโทนจัดจ้านถูกใจมาก สวยได้จากตัวกล้อง
• แฟลชยกสูงกว่ารุ่นเดิม น่าจะเลี่ยงการเกิดตาแดงได้ดีขึ้น (แต่… ดูข้อเสีย)
• อุปกรณ์เสริม เลนส์มุมกว้าง DMW-LW46 มีคุณภาพดีมาก มีขนาดไม่ใหญ่เกินไป
• ช่องมองภาพ DMW-VF1 ใสสว่างดีมาก ไม่กีดขวางการยกแฟลช (แต่… ดูข้อเสีย)
• ใช้แฟลชนอกของ Olympus รุ่น FL-36 และ FL-50 ได้ TTL ที่ทุกความไวชัตเตอร์ (แต่ติดเข้าไปแล้วเหมือนขืนใจกล้อง)

ข้อเสียที่อยากให้ปรับปรุงในรุ่นต่อๆ ไป

• จอภาพให้สีที่สดเกินจริง ต้องอาศัยความเคยชินและประสบการณ์ช่วยจินตนาการภาพเมื่อเอาลงคอม
• สวิทช์เลื่อน shoot & play ไม่สะดวกเท่าที่ควร น่าจะเป็นปุ่ม play mode ที่สามารถกลับไปถ่ายด้วยการกดชัตเตอร์ลงครึ่งหนึ่งได้ ปุ่มเดียวไปเลย
• พฤติกรรมของกล้องในการดูภาพด้วย play mode กับ review แตกต่างกันเล็กน้อย ชวนสับสน ควรผนวกรวมกันไปเลย
• ยังแอบเสียดายที่ช่วงซูมสั้นไปหน่อย ถ้าขยับไปเป็น 24-85 f/2.0-3.5 ก็ยังยอมรับได้
• ระบบโฟกัส ถ้าไม่ใช้ spot ยังมีโอกาสผิดพลาดบ้าง
• white balance ไม่ค่อยแม่น แต่ยัง fine tune ได้ แต่ firmware 1.1 บอกว่าปรับปรุงตรงนี้ ต้องลองดูกันยาวๆ
• แฟลชมีกำลังน้อย บวกกับความสามารถในการถ่ายในที่แสงน้อยได้ดี ทำให้ไม่ค่อยมีโอกาสได้ใช้
• ช่องมองภาพ DMW-VF1 มี field of view แคบเกินไป และใช้ไม่สะดวกเมื่อสวมแว่น เข้าใจว่าเกิดจากการพยายามทำให้ตัวเล็กจนไม่ไปกีดขวางแฟลช ถ้าไม่ติดใจเรื่องยกแฟลชไม่ได้ แนะนำใช้ใช้ช่องมอง 21mm ของ Voigtländer ราคาถูกกว่าและเหมาะกับคนสวมแว่นมากกว่า
• แอบไม่พอใจที่ตัวกล้องมีขนาดใหญ่ขึ้นเล็กน้อย แต่ด้วยคุณภาพของภาพที่ดีขึ้นมาก ทำให้ยอมรับแต่โดยดี
• รูน็อตยึดขาตั้งยังคงไม่อยู่ตรงกึ่งกลางกระบอกเลนส์ ทำให้ใช้กับขาตั้งขนาดพกพาได้ลำบาก

ความเห็นส่วนตัว

• การเปลี่ยนจากสายรัดข้อมือเป็นสายคล้องคอ ทำให้อารมณ์ของกล้องดูมีความ active น้อยลง แม้ว่าจะเหมาะสมแล้วด้วยขนาดและน้ำหนักที่มากขึ้น บวกกับการติดตั้งอุปกรณ์เสริมได้ก็ตาม
• ชอบฝาปิดหน้าเลนส์แบบครอบของรุ่นก่อนมากกว่า ดูบึกบึนกว่า
• หลายคนอยากให้มีฝาปิดหน้าเลนส์แบบเป็นม่านเปิดปิดอัตโนมัติ แต่ผมมองว่าแบบนี้ดีแล้ว ให้ความรู้สึกจริงจังเวลาถ่ายดี และไม่ต้องกลัวกลไกเปิดปิดกล้องจะติดขัด
• อยากให้การออกแบบภายนอกเรียบเท่กว่านี้ ทั้งขอบเงินรอบกริป, โลโก้ Lumix, ตัวอักษร L สีทอง และคุณสมบัติกันสั่นสีแดง มันรกเกินไป สงสัยกลัว Leica version ไม่เรียบหรูพอ
• ขณะที่เขียน RAW file ของกล้องนี้ยังไม่สามารถใช้กับ software บางตัวได้ (เช่น Aperture ไม่รองรับ, Adobe DNG ต้องมีขั้นตอนเพิ่มขึ้นและทำให้ไฟล์ใหญ่เกินจำเป็น) เพราะการแก้ distortion ในตัวกล้อง ทำให้เปิดดู RAW file แล้วเห็นข้อบกพร่องชัดเจน ตรงนี้ต้องตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป

อาจจะดูเหมือนกับชมเล็กน้อยแล้วติมากมาย แต่ข้อดีทั้งหมดนี้ยังมากพอที่จะทำให้ตอนนี้ LX3 กลายเป็นกล้องที่พกติดตัวทุกวันอย่างไม่ลังเลไปแล้ว

หลังจากช่วงสามสี่ปีก่อน ที่ D-SLR ราคาลดลงมาจนผู้บริโภคเอื้อมถึง ทำให้ค่ายกล้องหันไปเน้นขาย D-SLR ที่มีโอกาสทำกำไรมากกว่าจากการขายเลนส์ จนกล้องคอมแพครุ่นดีๆ ถูกหมางเมิน ขาดการพัฒนา หรือโดนตัด RAW ออกไป ตอนนี้รู้สึกว่า ค่ายกล้องหันกลับมามองตลาดกล้องคอมแพคสำหรับผู้ใช้ระดับจริงจังอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะสุดท้ายแล้วคนเล่น D-SLR ระดับล่างก็ไม่ได้ซื้อเลนส์ใหม่มากนัก และการแข่งขันทางราคาก็ทำให้กำไรหดหายอยู่ดี หรือจะเพราะเห็นทางทำกำไรกับการขายอุปกรณ์เสริมของคอมแพคระดับจริงจัง (ซึ่งบางครั้งซื้อครบชุดแล้วเท่ากับซื้อกล้องได้อีกตัว) ก็ตามแต่ ครั้งนี้ Panasonic ตอกหน้าค่ายกล้องใหญ่เข้าจังๆ หวังว่าในอนาคตอันใกล้นี้เราจะได้เห็นกล้องคอมแพคระดับบนกลับมาน่าตื่นเต้นอีกครั้งหนึ่ง

สุดท้าย ถ้าใครจะถามว่า LX3 น่าซื้อไหม… ขอตอบทันทีว่า “ถ้าได้ใช้จริงจัง รับรองไม่ผิดหวัง”

ภาพที่ผมถ่ายคงไม่ได้เป็นแรงบันดาลใจให้ใครเท่าไหร่ ลองเข้าไปชมใน flickr group แล้วกันนะครับ

Date: Sunday, December 14th, 2008 at 23:29
Category: photography, toys • Tags: camera, lumix, lx3, panasonic, review
Feed: RSS 2.0 • Trackback: Trackback-URL